Bij de uitgang van de inschrijftent stond ze. Een vrouw met grijs haar, twee mensen naast haar. Ze duwde een papiertje onder mijn neus. Met potlood stond er iets opgeschreven. Mijn eerste gedachte was: wat flauw, ze komen kritiek leveren op dit grootse, mooie evenement. Ze wapperde met het papiertje dus ik las het nu echt. Er stond: “Dankjewel dat jullie dit doen”. Ik keek haar aan en ze maakte een vriendelijk gebaar. Ik snapte het. En kreeg tranen in mijn ogen, ook vanwege mijn eigen stomme, eerste gedachte. Ze had ALS (een zenuw/spierziekte waarbij spiergroepen stuk voor stuk uitvallen) en kon niet meer praten. Haar man nam het woord en vertelde dat ze de Bulbaire vorm van ALS heeft. Wat betekent dat de spraak als eerste uitvalt. Verder bewoog ze nog goed. Ze wenste me succes met de zwemtocht.
Naast me stond Robert-Paul. Dorpsgenoot en vriend die ook de Bulbaire vorm van ALS heeft. Met hem en een heel team van vrienden en collega’s van zijn bedrijf Trust Chem zijn we de gracht ingedoken om twee kilometer te zwemmen voor ALS. Bij Robert-Paul is in november vorig jaar de ziekte geconstateerd. En sindsdien heeft hij zich vol energie ingezet om mee te kunnen doen met de Amsterdam City Swim, om geld op te halen en om zich hard te maken voor de strijd tegen ALS. En dat is gelukt! Met het team is maar liefst ruim €54000,- opgehaald! En: Robert-Paul heeft de City Swim uitgezwommen.
Ik ben blij dat ik voor de vierde keer geheel gezond heb mee kunnen zwemmen en zo een heel klein steentje heb bijdragen aan het financieren van onderzoek naar deze nare ziekte. Want naast Robert-Paul heeft ook dorpsgenoot Erik Stormink ALS. Hoe bizar, twee jonge mannen in hetzelfde dorp, vlak na elkaar. Hopelijk wordt er een remedie gevonden, al zal het te laat zijn voor Robert-Paul en Erik. In totaal is ruim 1,9 miljoen opgehaald met de City Swim. Een geweldig resultaat.
